Nazmiş Teyze

Evlendiğimden beri hiç yazmamışım o yüzden bu uzun zamanda neler oldu bir anekdot geçmekte yarar var:)
Öncelikle belirtmek isterim ki blogumun ilham kaynağı, yeğenim Mutlu ve bana yaşattığı teyzelik duygusu idi. O kadar zaman geçti ve benim ikinci bir yeğenim daha oldu:) Mutluma kardeş geldi Ezel Arda adında abisinin bir kopyası hem de:) Bu da yetmedi yakında Mutlu ve Ezel'e bir kuzen geliyor Kuzey Alp adında:) Bu da yetmedi yine Kuzey Alp'e de adı henüz konmamış bir kuzen geliyor:) Anlayacağınız ailemiz şenleniyor,bebişler çoğalıyor ve dünyamız heyecan kazanıyor,mutluluğumuz katlanıyor. Ne denir çok şükür tüm bunlara.
Ben hala teyzelik heyecanımı taşırken annelik duygusunu tatmama az kaldı kısmetse. İçimdeki kıpırtılara,tekmelere ve taklalara (bazen öyle hareketler yapıyor ki takla atıyor demek en doğrusu) rağmen sanırım bebeğimizi kucağımıza alınca anneliği tam olarak anlayacağım. Şimdilik duygusallıklarla,annemi daha çok anlamam (ve anlayacak olmamla) , içimdeki tekmelerle, aradaki hafif bel ağrıları ile idare ediyorum. Tabi bu demek değil ki yolunu heyecanla beklemiyoruz. Hele de beşiğini,yatağını hazırladıktan ve o mincik kıyafetlerini ütüleyip yerleştirdikten sonra...
Çok garip bir duygu, gerçek bir mucize ve zaman azaldıkça da sabırsızlığın tavan yaptığı bir süreç. Acaba nasıl birşey olur? Kime benzer? Bunlar da en çok merak ettiklerimiz arasında ama en önemlisi sağlıklı bir şekilde kucaklamak yavrumuzu. Yazacak şey çok ama anlatabildklerim şimdilik bunlar.
Son olarak de dilerim Alllah anne olmak isteye her kadına anneliği tattırır...