En sevdiğim mevsimdir sonbahar ve sonbahara has renkler...Tam da sallana sallana,keyifle yürünecek ,iç dünyamda kendimle başbaşa kalacak mevsimimdir.Ve her sonbaharda Adnan abiyi anımsarım...
Zonguldak'da okuduğum dönem yurdumuzun önüne bazı akşamlar herkesin deli diye bildiği ama az muhabbet edince ondan başka herkesin deli olduğuna kanaat getirdiğim Adnan abi ( Adnan Karagöz) gelirdi.Her seferinde de farklı şiirler okurdu yurdun önünde durup yurt sakinlerine seslenerek.Sesini duyduğumuzda camlara koşardık.Okuduğu şiirler kendisine aitti ve çok duygulu okurdu.Yolda rastlaştık mı bir şekilde durdururdu ve iki hoşbeşten sonra başlardı şiirlerinde okumaya.Dinlemeden yola devam etmek olur mu ne büyük bir saygısızlık.Saygısından da geçtim gidilmezdi. Şiirlerini okurken dinleyeni çivilerdi sanki olduğu yere.En çok okuduğu şiirlerden biri de annesine yazdığı bir şiirdi.Tam olarak hatırlamasam da her dinlediğimde gözlerim dolardı ki o da her seferinde o yaşlı gözlerinden yaşlar aka aka okurdu..Adnan abi kendisini yanlış anlayanlara da ağzının payını verirdi Neyzen Teyfik tarzı bir dokundurmayla.Bir gün ''Dikkat ettin mi bütün sanatkarlar,bestekarlar hep hazan mevsiminde göç eder bu dünyadan'' demişti ve örneklerle de bu gözlemini desteklemişti. Ey gidi Adnan abi kimbilir nasıl bir hayat yaşadın? Kim bilir şimdi nerelerdesin? Dilerim nerde olursan ol mutlusundur ve bir şekilde o güzelim şiirlerini bir yerlere yazmışsındır.
Adnan abime saygılarımla...
Adnan abime saygılarımla...
1 yorum:
fena değil... :D
Yorum Gönder